Бичлэгdadido diary
Бодол
Ажлаас гараад яг 4 сар болох нь. Эргэж ороход нээлттэй ч амьдралын шинэ хэв маяг, боловсрол чадвар, хувийн амьдралдаа санаа тавих цаг болчихож. Сүүлийн хэдэн жил тухайн салбараараа л дагнасан мэдлэгээр ажиллаж байсан маань намайг нийгэмд хөрвөх чадваргүй болгожээ. Гучин тав, дөч хүрсэн хойноо ийм байдалд орсноос ганц бие залуу байгаа дээрээ энэ эрсдлийг хийсэн нь дээр гэж үзсэн. Амьдрал үргэлж алдаа байсангүй. Юутай ч хөдөлмөрийнхөө хүчинд өнөөдөр сайхан хашаа байшинтай боллоо. Бүр хүссэж байсан газартаа. Энэ хаврын хийсэн ганц ажил нь хашаа байшин үзэж явах байлаа.Өдрийг ихэнхдээ өөртөө зарцуулж байгаа учраас өөртэйгөө л есөн шидийг эргэцүүлэх юм. Ноднин асар их сэтгэлийн дарамтанд байсан маань надад үнэхээр их сөрөг нөлөөлсөн. Сүүлдээ сэтгэлийн тогтворгүй байдалд хүргэж эмнэлэгт хэвтсэн. Гэхдээ би түүнийгээ давах гээд тэмцэж л байна. Биеийн тамир гэдэг ямар агуу юм бэ гэдгийг сая л мэдрэх шив дээ. Хүн туулсан хойноо л бусдыг ойлгодог бололтой. Урьд нь йог, бясалгалд явагчдыг балай юм гэж төсөөлдөг байлаа. Гэтэл хүний амьдралд үнэхээр хэрэгтэй юм билээ. Тэгж байгаад явна даа.
Өнөөдөр надад цалин мөнгө алга. Ээжээс гуйгаад л явж байна. Гэлээ гээд одоо яалтай амьдрал ийм л юм чинь. Би өөрийгөө зөвтгөхгүй ээ. Надад зөндөө олон боломж байсан. ОДОО Ч БАЙГАА.
За даа тэгээд хамгийн сайхан зүйл чинь сэтгэлийн амар амгалан л юм шив дээ. Өгссөн ч уруудсан ч нэг л зан сэтгэл хандлагаараа байна гэдэг сайхан юм байдаг бололтой. Би яах юм бүү мэд.
Санаснаар биш дээ хорвоо...гэдэг дууг л аймаар ойлгох юм даа.
бичсэн: dadido | төрөл:
Холбоос | Мэйлээр илгээх |
Сэтгэгдэл (0) | Сэтгэгдэл бичих
Сэтгэгдэл:
Сэтгэгдэл бичих
